Yvette’s Bullenblog Ondertussen blijven we hopen…
Het lijkt wel of het steeds moeilijker wordt om een bulletje te herplaatsen waar meer ‘maaren’, haken en ogen aan zitten, dan bij een ‘doorsnee’ bulletje.
In dit geval Kenzi.
Zij is ruim 200x gedeeld, een olievlek zou je zeggen, maar daar is niets uit gekomen.
2 Eventueel geinteresseerden, die zich al eerder hadden gemeld hebben nooit meer iets van zich laten horen.
Enerzijds zal dit aan Kenzi liggen, maar misschien heeft de tijd er ook iets mee te maken. Mensen staan allemaal voor hoge kosten de afgelopen maanden en voorlopig zal dat niet veranderen.
Dus misschien heeft Kenzi wel dubbel pech.
Maar hoe lossen we dat hier nu op?
Op zich simpel zou je zeggen, je laat ze om de beurt in de tuin.
Eerst de roedel, dan Kenzi, dan weer de roedel, dan weer Kenzi en zo de hele dag door, zoals een butler dat gewend is.
Maar het blijft wel opletten geblazen, want 1 deur vergeten dicht te doen en Joop komt door het hondenluik toch naar buiten om even aan Kenzi te laten zien wie hier de baas is.
Ook al lukt hem dat niet echt meer en ligt hij meteen ondersteboven op zijn rug, met Kenzi er boven. Dus dat moeten we vermijden.
De adoptiekamer heeft een eigen in en uitgang naar de andere tuin, aan de andere kant van het huis, maar die is (nog) niet Kenzi proof, want zij springt met gemak uit stand 2 meter hoog.
Dus er is nu extra gaas besteld om de tuin hermetisch af te sluiten, waardoor zowel de roedel als Kenzi de hele dag ieder in zijn/haar eigen tuin buiten kunnen zijn.
En ondertussen blijven we hopen op een klein wondertje, op die speld in de hooiberg.