Yvette’s Bullenblog   Allerliefste Pebbles…,

Pebbles was het ‘Bullenhuisje’.

Ze woonde hier al heel veel jaar, bijna vanaf de oprichting 8 jaar geleden.
Ze heeft heel wat hondjes zien komen en gaan.
Ze kwam binnen als een mager kussend meisje en heeft zich ontwikkeld tot de ‘Koningin’ van het Bullenhuisje, de ‘Kissing girl’ van het Bullenhuisje.
Ze overleefde heel veel hondjes en was zelf ondertussen bijna 12 jaar.
De laatste maanden werd ze opeens oud en een beetje dement.
Haar mooie koppie werd steeds smaller.
Ze werd ook wat brommerig naar de andere bulletjes, maar gezien haar leeftijd nam niemand haar dat kwalijk.
Maar toen kwam die dag, waar iedereen zo bang voor is.
Ze stond in de tuin in een hoek te staren en na een tijdje zakte ze door haar pootjes en ging liggen in het nog natte ochtendgras.
Mama Bull ging naar haar toe en nam haar op schoot.
Ze was nooit een schoothondje, maar nu reageerde ze niet en bleef liggen.
Ze stond nog 1 keer op en liep naar een andere plek in de tuin en ook daar ging ze weer liggen op het natte gras.
Er waren lieve schilders aan het werk in het Bullenhuisje en eentje haalde voor haar een donut naar buiten, waar ze op gelegd werd.
Mama Bull week niet van haar zijde.
Ondertussen kwam oom Coen om de andere hondjes eten te geven, want mama Bull had alleen nog aandacht voor haar Pebbles.
Ze besloten om met haar naar de dierenarts te gaan, want dit duurde te lang en ze was totaal apathisch.
Pebbles bij mama Bull op schoot en oom Coen achter het stuur.
De dierenarts zag meteen dat dit helemaal niet goed was en stelde voor om een echo van haar buikje te maken.
Dat had ze goed ingeschat want toen bleek, dat ze een bloeding had gehad, waarschijnlijk door een tumor in haar milt, die was geknapt.
Ze was zo ontzettend ziek, waardoor er geen keuze was, geen opties meer om het afscheid uit te stellen.
Door haar bloedverlies waren de aderen nauwelijks meer te vinden en kreeg ze een spuitje in haar bil, om daarna die vreselijke prik des doods te krijgen.
Maar dat bleek niet meer nodig, want de eerste prik was voldoende om haar hartje te laten stoppen met kloppen.
Ze was rustig weggegleden.
Mama Bull haar wereld stortte in, gebroken en ontroostbaar.
Een Bullenhuisje zonder Pebbles, dat is ondenkbaar.
Over een paar dagen komt ze naar huis, maar niets zal meer hetzelfde zijn.
Iedereen hield van haar en mama Bull nog het allermeeste.