Yvette’s Bullenblog Brief aan Harley…,
Na bijna 2 maanden is het dan eindelijk zo ver, Harley verlaat vandaag het Bullenhuisje.
Hij begint aan de volgende fase in zijn leven samen met zijn nieuwe baasje.
Ook al valt dit afscheid mama Bull echt heel zwaar, ze is super blij voor Harley en zijn baasje en wenst ze alle geluk van de wereld.
Ze zijn ondertussen geen onbekenden meer voor elkaar, want hebben elkaar de afgelopen tijd wekelijks gezien.
Zijn baasje heeft een prachtig verhaal geschreven op Harley zijn eigen fb pagina en zal dit blijven doen.
Onder zijn verhaal vind je zijn link.
Bij deze zijn eerste brief aan Harley:
‘Lieve Harley,
WOW! Dat was mijn eerste gedachte toen ik jouw foto’s en filmpjes online voorbij zag komen.
Je was op zoek naar een nieuwe, gouden mand, mede omdat jouw toenmalige baasjes niet meer voor je konden zorgen en ook niet de middelen hadden om je de hoogst noodzakelijke operatie te laten ondergaan. Zelfs de optie ‘inslapen’ kwam voorbij…!
En hoewel er natuurlijk zo vreselijk veel vergelijkbare, schrijnende gevallen worden gepost, ging bij jou mijn hart gelijk open.
Na contact te hebben gezocht met de fantastisch coördinerende hondengedragsdeskundige, JJ, wisten wij het zeker: wij gaan jou daar ophalen en ik ga je zelf nog een mooi leven geven, een leven wat jij als grote lieve Amerikaanse bull (we dachten trouwens dat je een Old English bull was…) verdient.
Er was echter een groot probleem: ik was zelf aan het revalideren van een vreemde aandoening, inclusief trombose, aan mijn benen/kuiten, waardoor ik jou op dat moment nog helemaal niet kon verzorgen….! En er was wel degelijk haast geboden…!
Daartoe de gok genomen en Yvette van Yvette’s Engelse Bullenhuisje in Den Bommel gebeld, wetende dat zij eigenlijk louter de veel kleinere English bulls opvangt, indien nodig laat revalideren en vervolgens herplaatst. We kenden Yvette van eerder contact over een te plaatsen bulletje, Gijsje, dat echter bij onderzoek een desastreuze vorm van kanker bleek te hebben.
En wat schetste mijn verbazing (inmiddels niet meer): Yvette zegt binnen een paar seconden ‘laat hem maar komen’! Weer WOW…wat geweldig! Onvoorwaardelijk. Zonder jou gezien te hebben en het hele verhaal te kennen. Maar dat wisten wij eigenlijk ook niet en ook wij kenden jou, Harley, louter van de genoemde foto’s en filmpjes.
Begin april reden vriendin Erika en ik naar het oosten van het land om jou op te halen. Daar aangekomen, troffen we jou als een compleet gestreste hond aan, die redelijk ‘lost’ was en die bij het benaderen in de auto op de achterbank ook 2 keer ‘uithaalde’ omdat we je (met snoepje) iets te snel benaderden. Dom van ons natuurlijk, maar ook wel enigszins schrikken wie wij in vertrouwen op de achterbank mee namen.
En toen rijden naar Den Bommel. Jouw ogen waren vuurrood van de stress, maar dat werd gelukkig snel minder. Na een half uur hoorden we op de achterbank een hele diepe zucht en ging jij rustig liggen. De eerste fase van stress was voorbij. Wat volgde, was een voorzichtige benadering van jouw kant door je kop beurtelings richting onze schouders te brengen/leggen. Contact!
Na 2 uur rijden, kwamen we aan in Den Bommel. Ook daar ‘snapte’ je vanuit de auto in eerste instantie naar Yvette en was je nog een boze beer. Maar ook bij haar, waar jij een prachtige kamer en tuin voor jezelf alleen hebt, ontdooide jij vrij snel.
Yvette plande direct een afspraak bij de dierenarts voor je in en 2 weken later werd je liefst 5 (…) uur geopereerd aan je knie (patella), jouw balletjes (waarvan er 1 in jouw buik zat) werden verwijderd en er bleek een kwaadaardig gezwel bij je anus te zitten.
Door deze laatste constatering was er wederom onzekerheid. Was de gevonden kanker uitgezaaid en zou het leven van jou, Harley, dus toch niet een prachtige wending gaan krijgen…?
Nader onderzoek wees gelukkig uit, dat jij als lieve, grote beer verder gezond was en dat het gezwel, voor zover was te zien, compleet was weggehaald.
Tijd voor de revalidatie. 2 weken complete rust en daarna dagelijks 3 maal 5 minuten wandelen, hetgeen per week met 5 minuten kon worden vermeerderd. En ook die taak nam Yvette, met behulp van vrijwilliger Coen, fier op zich. Ondanks het feit dat jij eigenlijk een paar maatjes te groot en te krachtig voor haar bent en bleek dat je aan de riem nog veel te leren had.
Maar je was allang van een boze man in een zeer aanhankelijke, ontwapenende lieve beer veranderd. Een hond die je doet smelten. Een maatje, een trouwe kameraad voor het leven, die, zoals elke hond, rust en structuur nodig heeft en zeer snel leerde!
Op naar 3 juni. De dag waarop ik je ga ophalen. De dag dat het huis in Noordwijkerhout, waar wij samen gaan wonen, helemaal klaar is. Een vrijstaande woning met airco en tuin in de bossen en vlakbij water, nog meer bossen, duinen, strand en dus de zee!
De dag ook dat mijn eigen revalidatie zo ver is, dat ik jou van Yvette kan overnemen. Yvette, de geweldige, onvoorwaardelijke redder in nood. Die jou erg gaat missen en jij haar zeker ook. Waar jij binnen enkele dagen reeds een heel speciaal plekje in haar waanzinnig mooie hart hebt ingenomen. En dat terwijl zij al zo heel veel mooie hondjes heeft meegemaakt!
Ik kan niet wachten. Samen met jou, Harley, een nieuw leven in. Samen op avontuur. Samen gek doen. Maar ook samen optrekken in de genoemde rust en structuur, met regelmaat, vertrouwen, respect en heel, heel veel liefde! WOW, ik heb er zo vreselijk veel zin in!!!’
https://www.facebook.com/Brieven-aan-Harley-103469585290643
Wauw, wat een mooi compliment voor jouw Yvette. Je hart is zo groot. Wat fijn voor harley en baasje. Heel veel en lang plezier van elkaar ???
Wat een geweldig ontroerend en mooi verhaal. Ik hoop dat het een heel dik boek met veel hoofdstukken wordt. Geluk voor Harley en zijn baas en jij weer een groot compliment Yvet!
Wat een mooi , liefdevol geschreven verhaal ? dit gaat helemaal goedkomen?❤️