Yvette’s Bullenblog   Hartverscheurend…,

Een paar weken geleden komt hier een super vrolijk ventje binnen van 2 1/2 jaar oud. Hij kwispelt door het leven, want het leven is 1 groot feest.

Zoals altijd wel even voor de zekerheid naar Sleeuwijk voor een gezondheidscheck.
En wat blijkt, zijn knietje is niet goed, patella luxatie.
Je kan het bijna niet geloven als je hem ziet springen en hollen.
Dus 2 weken later wordt Chulo door oom Daan onder handen genomen en dan blijkt hij zelfs zo’n bikkel te zijn, dat het graad 3 is, dus de zwaarste vorm en waarschijnlijk al zijn jonge leventje lang.
10 Dagen benchrust en dan mogen de hechtingen er weer uit.
Na 14 dagen kan hij dan naar zijn nieuwe mama en papa in Belgie, die al helemaal verliefd zijn op deze spring in het veld. Ze hebben hem al omgedoopt van Chulo naar Hugo.
De 2e dag na de operatie moet mama Bull al 3 x per dag beginnen met rustige oefeningen met zijn pootje.
Maar na 1 keer ziet ze dat zijn pootje weer dikker lijkt en laat ze hem verder die dag met rust.
‘s Avonds laat begint het pootje erg te bloeden en verbindt ze hem toch weer met een drukverbandje.
Maar zo de nacht ingaan durft ze niet want het pootje wordt nog dikker, dus het verbandje er maar weer af. Gelukkig is het bloeden gestopt en kunnen ze rustig gaan slapen.
De volgende dag ook maar geen oefeningen.
Chulo lijkt nergens last van te hebben, want kom je bij hem binnen, staat hij rechtop in zijn bench heftig te kwispelen en gaat meteen naar buiten om zijn plasje en/of poepje te doen. Eten en drinken doet hij goed, dus alles lijkt weer voorspoedig te verlopen.
Maar toch vertrouwt mama Bull het niet, want ze ziet ‘s avonds een rare bult boven aan de wond.
Ze maakt dus een aantal foto’s en stuurt die naar oom Daan.
Ook oom Daan vertrouwt het niet en de volgende ochtend gaan ze richting Sleeuwijk voor controle.
En wat blijkt, hij heeft zijn kniefragment losgetrokken van de aanhechtingen en moet met spoed opnieuw geopereerd worden.
Hoe dit kon gebeuren…dat is moeilijk te zeggen. Het kan al met 1 verkeerde beweging.
Oom Daan spreekt de legendarische woorden; ‘dit zal een hele uitdaging worden, dit is echt het slechtste scenario’.
De volgende dag is de operatie al.
De pin die in zijn knietje was gezet komt er helemaal verbogen uit en daar is veel kracht voor nodig.
De operatie verloopt voorspoedig.
Nu mag het dus echt niet nog een keer misgaan, want ondanks de totale benchrust is het toch fout gegaan.
Dus krijgt hij er nu tranquilizers bij om hem 14 dagen bijna plat te houden.
Maar wat als hij straks na al die tijd, als alles hopenlijk goed gaat, amper zijn spieren heeft gebruikt…?
Het is echt hartverscheurend.
Nog geen 3 weken geleden komt dit ventje vrolijk huppelend het Bullenhuisje binnen en als je hem nu ziet liggen met zijn kraag om in zijn bench…