Yvette’s Bullenblog   Hoe oneerlijk kan het leven soms zijn…,

Er kunnen veel redenen zijn, waarom je genoodzaakt bent je bullenkind af te staan.

Soms loopt je leven anders dan gepland, soms slaat het noodlot toe en heb je geen keus, hoe verdrietig dat ook is.
Zo kwam Harvey naar het Bullenhuisje.
Zijn vrouwtje was al enige tijd ziek.
Maar nadat ze het vreselijke bericht had gekregen, dat ze kanker had,  besloot ze dat het voor haar grootste vriend het beste beste was, als hij een nieuw baasje zou krijgen.
Wat was ze verdrietig toen ze hem kwam brengen, maar haar verstand zei haar dat dit voor hem de beste oplossing was.
Harvey was een vrolijke lieve bullenman en al snel veroverde hij vele harten.
Zijn vrouwtje begon ondertussen aan haar zware chemokuur.
Harvey werd eerst nog geopereerd aan zijn knietje en toen hij goed genoeg genezen was, kon hij verder revalideren bij zijn nieuwe familie.
Hij vertrok naar Belgie, waar hij zich heel snel aanpaste aan zijn nieuwe leven als Belg.
Zoals altijd hield mama Bull kontakt met zijn vorige vrouwtje en zijn nieuwe baasjes.
Er kwamen alleen maar enthousiaste berichten vanuit Belgie.
De berichten vanuit Nederland waren helaas een stuk minder positief.
De chemo was zwaar en een plotselinge ziekenhuisopname volgde.
Daar bleek dat de chemo niet aansloeg en haar doodvonnis was getekend.
De artsen gaven haar nog 3 maanden en om die in rust door te kunnen brengen werd gekozen voor een hospice.
Geen chemo meer, maar tijd om van iedereen afscheid te kunnen nemen.
Hoe oneerlijk kan het leven soms zijn.
Eerst afscheid moeten nemen van je bullenkind en vervolgens afscheid moeten nemen van het leven.
‘The only time goodbye is painful,
is when you know you will never say hello again’