Yvette’s Bullenblog I loved you, like there was no tomorrow…,
Het was een dag, net als alle andere dagen.
Alleen stond er een dierenarts bezoekje gepland voor de jaarlijkse weil, kennelhoest en titerbepaling voor Beau, Ziva en Boesje.
Omdat Beau altijd zo snel in de stress schiet in de auto gebeurt dat bij de dierenarts 5 minuten van het Bullenhuisje vandaan.
Coen laadt alle hondjes in de auto en ze gaan op weg naar de dierenarts.
Daar aangekomen wordt Beau als eerste uit de auto gehaald en voor het eerst is zij, wonder boven wonder, volkomen rustig.
Ook binnen op de behandeltafel blijft ze rustig, geen stress deze keer.
Nadat alle 3 de hondjes klaar zijn vertrekt de hele meute weer richting Bullenhuisje.
Alle hondjes uit de auto en dan begint bij Beau opeens de stress toe te slaan.
Ze begint te hijgen en in no time te raspen.
Ze zetten haar in een bench met een natte handdoek op de grond, airco aan, natte theedoek om haar nek met ijsklontjes erin, alcohol op haar pootjes en in haar liezen.
Maar het wordt erger en ze gaat schuim spugen.
Dit gaat de verkeerde kant op.
Coen belt de dierenarts en ze kunnen meteen komen.
Met Beau gaat het ondertussen alleen maar slechter en bij de dierenarts aangekomen hollen ze naar binnen met Beau in Coen zijn armen.
Ze gaat direkt aan de beademing, temperatuur is 40.4 en hartslag is zwak.
Iets kalmerends geven is nu een te groot risico.
Ze lijkt te reageren maar dat zijn stuiptrekkingen volgens de dierenarts.
Ze zegt dat het niet goed gaat.
De temperatuur zakt naar 40.
Mama Bull krijgt hoop.
Maar de dierenarts zegt weer dat het niet goed gaat.
En dan zegt ze dat het niet eerlijk is om zo door te gaan en dat ze vindt dat Beau een spuitje in haar hartje moet krijgen.
Mama Bull knikt alleen maar.
De dierenarts maakt het spuitje klaar, maar dat is niet meer nodig, want Beau haar hartje heeft het opgegeven.
Tranen, ongeloof verdriet…
Beau, dit prachtige meisje, net 4 jaar, wat is er gebeurd?
Coen en Mama Bull omhelzen elkaar, woorden hebben zij niet nodig.
Ze brengen Beau naar huis om de hondjes afscheid te laten nemen.
Noa loopt keer op keer terug naar haar, snuffelt, stapt in het mandje en loopt weer weg.
Ook Noa is de weg kwijt, net als mama Bull…
‘I loved you, like there was no tomorrow…
and than one day,
there wasn’t’
Het hoort niet op bij jullie wat erg Allemaal en weer zo jong heel veel sterkte mama bull, en alle ándere ook voor Noah
Ik zit hier gewoon mee te huilen…
Zo verdrietig, zo oneerlijk!
Arme mamabull en Coen, maar ook arme Noa, net haar plekje weer gevonden met steun van Beau en nu dit! Wens jullie heel veel sterkte en een hele dikke knuffel voor Noa… ❤️
Heel veel sterkte met zo ‘n oneerlijk verlies.
Zo machteloos tegenover de oneerlijkheid van t leven, zo woest tegenover de onverdeeldheid
Wat komt dit binnen… heel veel sterkte voor jullie allemaal! <3
Wat een verdrietig nieuws! Lieve beautje…. Wat een gemis….
Heel veel sterkte.
Zo oneerlijk en verdrietig, ging net zo goed met haar. Wat heftig iedere keer weer… heel veel sterkte
Wat oneerlijk op zo’n jonge leeftijd nog dit mag toch niet ,ik wens je heel veel sterkte
Met dit vreselijke verlies
dit komt hard binnen! we kunnen alleen maar hopen op een mooie andere kant van de regenboog,en jullie een dikke knuffel geven