Yvette’s Bullenblog, Je eerste bullenkind…
Wat is dat toch dat je eerste bullenkind bijna dagelijks in je hoofd blijft rondspoken.
Je houdt van ze allemaal, maar die eerste, als die over de regenboog gaat, slaat een gat in je hart. Dat gat zal nooit meer helemaal genezen.
Zo kan een liedje op de radio, je hartje opeens weer een slag doen overslaan en stromen de herinneringen als tranen over je wangen.
Dan ben je weer ontroostbaar alsof het niet al 4 jaar geleden is, dat het noodlot toesloeg.
Die dag dat de wereld even stil stond.
Geen glimlach op je gezicht, terugkijkend naar de mooie momenten, maar weer intens verdriet en dat diepe verlangen om de tijd terug te draaien, om nog 1 keer te kunnen knuffelen met je allerliefste bullenkind waar je zo verschrikkelijk veel van hield en nog steeds van houdt.
Zo waar ❤️
We hebben nu een weer nieuw lief bullenkind: Boullie. Maar ons eerste bullenkind: Chanel, blijft speciaal, dat is zo waar. Het verdriet is er nog steeds.
Gisteren ook terug geblikt naar onze Dais, wat een hartpijn houd je ervan…
xxx
Klopt helemaal..in maart hebben ons Pientje moeten afgeven haar hartje was op. Ze was mijn eerste bullenkind en wat voor een zo lief zo gek zo anders ik mis haar zo