Yvette’s Bullenblog   Je verdiende zoveel meer…,

2 Jaar geleden kwam jij hier, om herplaatst te worden.
Je was een vrolijk dominant dametje.
We vonden een leuke plek voor jou, in een cafe.
Veel mensen en veel aanspraak, wat wil je nog meer.
Een jaar geleden heb je hier nog een nachtje gelogeerd.
Je was nog steeds de Gijsje die ik kende.
Tot ik een maand geleden de tip kreeg van iemand, dat het helemaal niet goed met je ging.
Meteen de volgende dag ben ik naar je toe gekomen en heb je meegenomen, terug  naar het Bullenhuisje,
Je was veranderd van een vrolijk dominant meisje, in een angstig mager vogeltje met hele grote droevige oogjes.
Met veel geduld en liefde hoopte ik dat je weer langzaam zou bijkomen uit de nachtmerrie waar je uit kwam.
Na een week kreeg je opeens een heel dik pootje.
Ik ben toen meteen met je naar Sleeuwijk vertrokken om te kijken wat er aan de hand was.
Het zou een hematoom zijn, een bloeduitstorting.
Met pijnstillers en antibiotica gingen we weer naar huis.
Je veranderde langzaam maar zeker  in een minder angstig hondje, je magere lijfje kreeg weer wat vet op de botjes en wandelen begon je weer leuk te vinden.
Maar na 2 weken vertrouwde ik het toch niet, want je pootje was nog steeds even dik.
We vertrokken weer samen naar Sleeuwijk, waar de foto’s niets opleverden, maar dokter Daan was er helemaal niet gerust op.
Toch maar weer even afwachten wat er zou gebeuren, want een hematoom kon het hoogstwaarschijnlijk niet zijn.
Afwachten of je pootje uit zichzelf weer dunner zou worden.
Je liet geen pijn zien, je liep niet mank en ook ontlaste je het pootje niet.
Ik hield kontakt met Daan en na overleg werd toch besloten om een echo te maken van jouw pootje.
We vertrokken weer samen naar Sleeuwijk.
De echo was onbarmhartig en liet een enorm kwaadaardige tumor zien.
Liet zien dat je heel veel pijn had en dat pijnmedicatie geen optie meer was.
Na bijna 1 maand in het Bullenhuisje moest ik je laten gaan.
Ik had je zo beloofd dat alles mooier, beter en fijner zou worden.
Ik had voor jou ook al een liefdevol nieuw baasje gevonden.
Wat was dit oneerlijk, wat is het leven soms meedogenloos.
Ik heb je in mijn armen genomen, je schoof heel dicht tegen mij aan, je gaf mij nog een afscheidskus in mijn hals en bent  heel rustig in een diepe slaap gevallen, van waaruit je nooit meer wakker zou worden.
Het spijt me Gijsje, dat ik je maar 1 maandje heb kunnen vertroetelen en mijn belofte aan jou niet hebben kunnen waarmaken.
Je verdiende zo veel meer…