Yvette’s Bullenblog,…..Opgelicht!…

Dit is het verhaal van twee hondjes die weg moesten bij hun baasje. Heel verdrietig voor de hondjes maar ook voor de baasjes. Ze werden afgestaan aan het Bullenhuisje. Dat maakte kosten voor de hondjes voor de dierenarts en medicijnen.

Gelukkig werd er snel een nieuw huisje gevonden voor de hondjes. Een lieve Nederlandse mevrouw die in Duitsland woont ontfermde zich over allebei de hondjes.

Eind goed al goed zou je denken…… Maar zo is het niet gegaan…..Die ‘lieve’ tante W. bleek te weinig geld bij zich te hebben. Er moest nog € 250,- voor een hondje worden betaald en omdat de hondjes naar Duitsland verhuisden, ook voor de noodzakelijke rabiusprikken nog € 66,- worden betaald . Maar die ‘lieve’ tante W. was zo betrouwbaar. Ze zou de centjes meteen bij aankomst in Duitsland overmaken. De betaling liet echter op zich wachten.

Heel veel mailtjes en sms berichten werden er verstuurd, maar de ‘lieve’ tante W. die zo verguld was van de hondjes liet niets meer van zich horen.

Er werd dus een rechtszaak aangespannen om het resterende bedrag te vorderen en om te achterhalen of de twee hondjes nog steeds op het opgegeven adres wonen.

De rechtszaak werd door het Bullenhuisje gewonnen en de rechter heeft deze mevrouw veroordeeld tot een boete die ondertussen is opgelopen tot meer dan € 3000,- en geëist dat de hondjes worden afgestaan en teruggaan naar het Bullenhuisje waar ze vandaan komen.

De ‘lieve’ tante W. bleek echter Oost-Indisch doof en kan blijkbaar ook niet lezen. De stichting wacht nog steeds op haar geld en op enig teken van leven van de ‘lieve’ tante W. in kwestie.

Aangezien deze mevrouw niet in Nederland, maar in Duitsland woont maakt dat het allemaal een stuk ingewikkelder is.

In Nederland zou je er nu een deurwaarder op af sturen, maar in Duitsland werkt dat allemaal een stuk lastiger en het Bullenhuisje zou opnieuw flinke kosten moeten maken.

Ondertussen is wel bekend dat de hondjes nog steeds op het zelfde adres wonen en in goede gezondheid verkeren. In opdracht van het Bullenhuisje is er iemand langs haar huis gegaan en heeft foto’s gemaakt.

Deze zaak loopt nu ondertussen al ruim een jaar. De vraag is “Ga je zo om met een stichting die afhankelijk is van donaties? Die zich inzet voor het herplaatsen van hondjes? Die vaak eerst medische zorg nodig hebben of zelfs operaties moeten ondergaan?”

Of kun je constateren dat je hier te maken hebt met een gewetenloze oplichtster die ook aantoonbaar andere mensen al op dezelfde wijze benadeeld heeft?

Wij denken aan het laatste. De ‘lieve’ tante W. probeert alles ‘professioneel schoon te wassen’, maar plat uitgedrukt noemen we haar W.(waarachtig) Paardelul.