Yvette’s Bullenblog   Wat kan je je soms vergissen in mensen…,

163 Hondjes zijn er ondertussen geadopteerd vanuit het Bullenhuisje.
Voor het eerst heeft mama Bull nu een hondje terug moeten halen.
Een hondje dat hier wegging als vrolijk, zindelijk bulletje, komt terug als een mager, bang, onzindelijk hondje met vreselijk lange nageltjes.
Een jaar geleden kwam ze een paar nachtjes logeren in het Bullenhuisje en was er nog niets aan de hand.
Maar nu kreeg mama Bull een tip van iemand, dat het daar niet goed ging en is ze er meteen de volgende dag naartoe gegaan.
Helaas kunnen ze nog steeds niet praten en zijn ze totaal afhankelijk van de mensen die voor ze zorgen.
Wat zou er gebeurd zijn, als niet iemand zo moedig was geweest om de stoute schoenen aan te trekken en aan te kloppen bij het Bullenhuisje?
Je vraagt je af, waarom mensen niet aan de bel trekken, waarom moet een hondje eerst lijden en er zo slecht aan toe zijn?
Waarom adopteren mensen een hondje, dat ze vervolgens verwaarlozen?
Wat kan je je soms vergissen in mensen, met alle mensenkennis die je ondertussen denkt te hebben.
“May our daily choices be a reflection of our deepest values,
and may we use our voices to speak for those who need us most,
those who have no voice, those who have no choice”
Bron: Colleen Patrick-Goudreau