Yvette’s Bullenblog Dank je wel Sofietje…,
De wind giert om het Bullenhuisje.
Ziva durft niet buiten te plassen, bang dat ze wegwaait.
Gray gaat na haar ontbijt maar weer slapen, nog niet wetend, dat dit een spannende dag voor haar gaat worden.
Boesje ligt te puffen voor de warme open haard.
En Noa poetst vol overgave de oren van Miss Piggy.
Mama Bull kijkt vaak naar buiten en dat is Joop niet ontgaan.
Hij is daarom maar plaats gaan nemen voor het raam, zodat niets hem zal ontgaan.
En dan loopt mama Bull naar buiten, want ze ziet dat haar bezoek in aantocht is.
Gray loopt met haar mee naar het hek, waar zij kennis maakt met haar toekomstige bullenbroer Taran.
Het is een heel rustige, maar hoopvolle kennismaking.
Er wordt wat gesnuffeld over en weer en dan besluit Taran dat het wel genoeg is iedereen maar naar binnen moet gaan om daar de kennismaking voort te zetten.
Ook binnen gaat dit verder zonder problemen.
De baasjes zijn nog wat afwachtend, want ze hebben allebei een heel groot, maar verdrietig dierenhart.
Hun liefste bulletje is net een sterretje geworden en dat doet pijn.
Maar verdriet en blijdschap kunnen heel goed naast elkaar bestaan.
Gray is al snel erg gecharmeerd van het baasje van Taran en dat lijkt wederzijds.
Zonder woorden hebben die al een verbondje gesloten.
Gray heeft al haar charmes in de strijd gegooid en de deal lijkt beklonken.
Een uurtje later staat Gray al te trappelen om in de auto te springen, richting haar forever home.
Zou dat kleine engeltje Sofietje van bovenaf hier ook een beetje de hand in hebben gehad?
Zou ze haar grote broer weer een zusje hebben gegund?
Wie weet…
Dank je wel Sofietje!
Wees maar zeker dat Sofietje hier een grote rol in heeft gespeeld. Zo hebben mijn twee guardian Angels ook een lieverd op ons pad gestuurd, goed wetende dat ik het immense verdriet van hen allebei op twee maanden te verliezen, nooit alleen zou kunnen verwerken… <3