Yvette’s Bullenblog Zo ziek als een hond…,
De altijd zo vrolijk waggelende Pebbles, die meteen brommend van zich laat horen als een van de dames of heren te dicht tegen haar aan komt, ligt opeens apathisch uren op dezelfde plek. Ze verroert zich niet en reageert op niemand.
Door haar ondertemperatuur en lichte slijmvliezen maakt mama Bull zich behoorlijke zorgen.
Zelfs als alle hondjes gaan eten reageert ze niet.
Dat is toch het sein om een dierenarts te gaan bellen.
Het is zondag en de dierenenarts in de buurt zal terugbellen als ze klaar is met haar spoedoperatie.
Om 8 uur, precies op het moment dat de dierenarts terugbelt, staat Pebbles op, gaat drinken, plassen en eten.
Toch maar even na laten kijken.
Aangekomen bij de dierenarts is alles in orde. Temperatuur normaal, slijmvliezen weer mooi roze en met haar bekende kracht probeert ze zich van de behandeltafel te wurmen.
Opgelucht vertrekken ze weer naar huis.
De volgende dag begint normaal, zoals alle dagen, maar in de loop van de middag herhaalt zich het ritueel.
Ze ligt er weer apathisch bij, reageert niet meer, eet niet meer…
Eind van de dag toch maar weer een afspraak bij de dierenarts gemaakt, maar nu voor de volgende dag in Sleeuwijk.
Maar ook ‘s avonds hetzelfde ritueel, vanaf een uur of acht herstelt ze zich, gaat weer eten en drinken en lijkt weer helemaal ok.
De volgende ochtend nog steeds niets aan de hand, maar aan het begin van de middag zakt ze weer in.
Mama Bull rijdt de auto voor en Pebbles wordt in de bench gezet, waar ze meteen verder gaat slapen.
In Sleeuwijk redt ze het zelfs niet om zelf naar binnen te lopen en heeft mama Bull haar gedragen.
Eerst een echo van haar buikje…dat ziet er allemaal goed uit.
Dan maar een bloedonderzoek.
Tijdens het wachten op de uitslag kan ze niet meer op haar pootjes staan en valt ze steeds om.
Maar wat blijkt, het bloedonderzoek levert niets op, alles is goed.
Het enige wat oom Marco nu kan bedenken is dat ze misschien heftige rugpijn heeft, dus krijgt ze een metacam injectie en pijnmedicatie mee.
Thuis herhaalt zich hetzelfde ritueel als de dag ervoor.
Ze voelt zich ‘s avonds weer beter.
En ook de volgende ochtend voelt ze zich nog steeds goed.
Ze krijgt ‘s middags ziekenbezoek van oom Peter.
Opstaan doet ze niet, maar ze kijkt wel alert uit haar oogjes.
Dat is al beter dan de dagen daarvoor.
En dan eindelijk ‘s avonds ziet mama Bull haar oude Pebbles weer terugkomen.
Op pakjesavond…wat een mooi kado is dat!
Natuurlijk heeft ze de afgelopen dagen extra veel aandacht gekregen.
Dat is haar zo goed bevallen, daar heeft ze nu iets op gevonden.
De eerst zo rustige Pebbles begint met zachtjes piepen, terwijl ze mama Bull aankijkt, dan wordt het piepen harder en als ze dan nog niet reageert dan gaat ze blaffen.
Mama Bull was toch zo blij dat ze weer praatjes kreeg…;-)